Δίκη παραδειγματισμού κι εκφοβσμού στη δίνη κοινωνικής αναταραχής.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΩΡΑ! Μπορούμε ακόμα να κάνουμε αυτά που μας αναλογούν!
Λευτεριά στους 6 του Βελιγραδίου!
Στις 3 Σεπτέμβρη 2009, στο Βελιγράδι, συλλαμβάνονται 6 αναρχικοί, κατηγορούμενοι για συμβολική δράση αλληλεγγύης στον τότε απεργό πείνας Θ. Ηλιόπουλο. Το σερβικό κράτος, σε διαδικασία πλήρους ιδιωτικοποίησης και αντιμέτωπο με δυναμικές εργατικές κινητοποιήσεις, καθησυχάζει τους ξένους επενδυτές και εκφοβίζει το αναδυόμενο κίνημα παραπέμποντας τους 6 σε δίκη, στις 17 Φλεβάρη 2010, για «Διεθνή Τρομοκρατία»!
Σερβία: γενικευμένη κρατική τρομοκρατία
Οι σύντροφοι δεν έχουν συναντηθεί καθόλου μεταξύ τους μετά τη σύλληψή τους, καθώς κρατούνται σε διαφορετικούς θαλάμους και προαυλίζονται διαφορετικές ώρες. Έχουν δικαίωμα να συναντούν είτε μέλη της οικογένειάς τους είτε τους δικηγόρους τους μόνο για 15 λεπτά κάθε δύο εβδομάδες. Το Δεκέμβρη μάλιστα οι συναντήσεις αυτές ακυρώθηκαν για … προστασία από τη νέα γρίπη! Έτσι, μόνο λίγο πριν την πρωτοχρονιά έγινε γνωστό ότι στα μέσα του μήνα ο σύντροφος Tadej Kurepa είχε ξυλοκοπηθεί από άλλους κρατούμενους.
Το σερβικό κράτος έχει αντιμετωπίσει την υπόθεση με πρωτοφανή αυταρχισμό. Για παράδειγμα, στις 23 Οκτώβρη, στην πόλη Vršac 3 σύντροφοι οι οποίοι κολλούσαν αφίσες που έγραφαν “Λευτεριά στους φυλακισμένους αναρχικούς” συνελήφθησαν και θα δικαστούν για … παρεμπόδιση του έργου της δικαιοσύνης!
Η δίκη θα διεξαχθεί σε ένα γενικευμένο κλίμα κρατικής τρομοκρατίας, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την πρόσφατη απαγόρευση του Belgrade Gay Pride, τις βίαιες απομακρύνσεις εκατοντάδων Ρομά από το Βελιγράδι, την εισαγωγή νόμων περί «κοινωνικού χουλιγκανισμού» (νόμοι ανάλογοι του «νόμου Ορφανού»), που αρχικά ψηφίστηκαν για να εφαρμοστούν στα γήπεδα, στη συνέχεια όμως η χρήση τους επεκτάθηκε σε «φαινόμενα κοινωνικού χουλιγκανισμού», όπως χαρακτηρίζεται για παράδειγμα η απόφαση απεργών να διαδηλώσουν στο κέντρο του Βελιγραδίου: Στη Σερβία, με πρόσφατη κυβερνητική απόφαση οι διαδηλώσεις επιτρέπονται μόνο σε καθορισμένες, απομακρυσμένες από το κέντρο γειτονιές.
Η αυταρχική στάση του σερβικού κράτους δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί, καθώς η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης.
Eθνοσταλινισμός με νεοφιλελευθερισμό: ο συνδυασμός που σκοτώνει…
Στον κυβερνητικό συνασπισμό, που έχει αναλάβει να επαναφέρει τη Σερβία στη «διεθνή νομιμότητα» συμμετέχει ταυτόχρονα το Σοσιαλιστικό κόμμα του Μιλόσεβιτς (με 4 υπουργούς) και οι εντολοδόχοι του διεθνούς Κεφάλαιου.
Ο σημερινός πρωθυπουργός Μirko Cvetkovic τη δεκαετία του ‘80 ήταν σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Πακιστάν και την Ινδία, μετά την πτώση του Μιλόσεβιτς διετέλεσε αν. υπουργός Οικονομίας και Ιδιωτικοποιήσεων (!), στη συνέχεια ήταν διευθυντής της Επιτροπής Ιδιωτικοποιήσεων και μετά το 2005 ειδικός σύμβουλος της αμερικάνικης εταιρείας “επιχειρηματικών διευκολύνσεων” Intercom…
Ιδιωτικοποιήσεις και ζώνες ελεύθερου εμπορίου
Τα τελευταία χρόνια έχουν ιδιωτικοποιηθεί πάνω από 1800 επιχειρήσεις. Πολλές από τις επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν είχαν υποστεί σημαντικές φθορές από τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς, με αποτέλεσμα να εξαγοραστούν κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί από τους ίδιους που τις βομβάρδιζαν! Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο τμήμα της βιομηχανίας μετάλλου έχει περάσει στα χέρια της αμερικάνικης US Steel, ενώ η εθνική αυτοκινητοβιομηχανία Zastava έχει εξαγοραστεί από τη FIAT και χρησιμοποιείται για την παραγωγή του Punto. Στο πλιάτσικο συμμετέχουν επίσης (ο καθένας στον τομέα του) οι Heineken, PepsiCo και Merrill Lynch. Και οι “ρώσοι αδερφοί” όμως δεν πάνε πίσω, αφού η ρωσική Gazprom εξαγόρασε την κρατική πετρελαϊκή NIS.
Επιπλέον, από το 2006 έχει αρχίσει η δημιουργία ζωνών ελεύθερου εμπορίου, περιοχών δηλαδή όπου οι διεθνείς επενδυτές δεν πληρώνουν φόρους και δεν ισχύει η εργατική νομοθεσία. Σήμερα υπάρχουν τέσσερις τέτοιες περιοχές, στο Pirot, τη Subotica, το Zrenjanin και το Novi Sad, ενώ έχει εξαγγελθεί η δημιουργία άλλων πέντε.
Μεγαλοκαρχαρίες και καπιταλισμός παλιάς σχολής
Σύμφωνα με το σχετικό νόμο, η Επιτροπή Ιδιωτικοποιήσεων οφείλει να εποπτεύει τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις για χρονικό διάστημα δύο ετών, μέσα στο οποίο πρέπει να καταβληθεί στην κυβέρνηση το αντίτιμο της εξαγοράς, ενώ όσοι εργάτες απολύονται αποζημιώνονται υπό την επίβλέψη και πάλι της διαβόητης Επιτροπής Ιδωτικοποιήσεων. Βέβαια οι αποζημιώσεις συνήθως κυμαίνονται στα 300 – 400 ευρώ, σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις λιγότερα από 100! Επιπλέον, στο 25% των ιδιωτικοποιήσεων έγιναν μαζικές απολύσεις χωρίς αποζημίωση από την πρώτη κιόλας μέρα, με μόνη επίπτωση μηνύσεις από τη μεριά των απολυμένων που προσπαθούν να κηρύξουν τις συγκεκριμένες ιδιωτικοποιήσεις παράνομες. Το βέβαιο είναι ότι μόλις περάσουν τα δύο χρόνια, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος πάνω στις απολύσεις, με αποτέλεσμα οι περισσότερες εταιρείες απλά να βάζουν λουκέτο, αφού οι μεγαλοκαρχαρίες τις είχαν αγοράσει, όχι για να τις λειτουργήσουν, αλλά είτε γιατί βρίσκονταν σε περιοχή με μεγάλη αξία γης είτε για να πουλήσουν τον εξοπλισμό τους! Για παράδειγμα, τον περασμένο Μάρτη ο κύπριος αγοραστής της υφαντουργίας του Leskovac μετέφερε όλο τον εξοπλισμό σε άλλο εργοστάσιο στη Ρουμανία, ενώ το Μάη ο σέρβος αγοραστής της υφαντουργίας του Kursumlija απλά πούλησε τον εξοπλισμό για παλιοσίδερα! Άλλες υφαντουργίες και βαριές βιομηχανίες που πουλήθηκαν σε off-shore εταιρείες στην Κύπρο και τα νησιά Καϋμάν, απλά μετατράπηκαν σε εμπορικά κέντρα ή συγκροτήματα πολυτελών κατοικιών. Ένας άλλος μεγαλοκαρχαρίας αγόρασε τη βιομηχανική ζώνη του εμπορικού λιμανιού του Βελιγραδίου με σκοπό να τη μετατρέψει σε … μαρίνα για κότερα και συγκρότημα με βίλες! (-η κοινωνική αγανάκτηση έχει προς το παρόν ανακόψει τα σχέδιά του).
Κοινωνική απελπίσια αλλά και άγριες εργατικές κινητοποιήσεις
Σήμερα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες εργάτες απολυμένοι ή απλήρωτοι για βδομάδες, μήνες, ακόμα και χρόνια! Αυτή η κατάσταση γεννά κοινωνική απελπισία αλλά και αποφασισμένες διαμαρτυρίες. Ξεκινώντας από την κοινωνική απελισία, αναφέρουμε μερικά περιστατικά, τα πιο πρόσφατα και τα πιο χαρακτηριστικά:
Στις 9 Απρίλη 2009, ο Zoran Bulatovic, εργάτης σε υφαντουργία στο Novi Pazar, έκοψε και έφαγε το δάχτυλό του σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όπως είπε, αποφάσισε να το κάνει μόλις έμαθε ότι σκόπευε να κάνει το ίδιο μια πρώην συνάδελφός, του απολυμένη με τρία παιδιά. Στο συγκεκριμένο εργοστάσιο δούλευαν 4.000 έργαζόμενοι, σήμερα μόλις 100. Λίγους μήνες πριν, 25 από αυτούς είχαν κάνει 19 ημέρες απεργίας πείνας.
Στις 8 Φλεβάρη 2010 ξεκίνησαν απεργία πείνας 60 εργάτες της βιομηχανίας DKP στη Podgorica, καθώς έχουν να πληρωθούν πάνω από δύο μήνες.
Από τις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη και μέχρι την αλλαγή του χρόνου βρίσκονταν σε απεργία πείνας πάνω από 100 απολυμένοι της βιομηχανίας λιπασμάτων Zorka στην πόλη Šabac ενώ το Γενάρη του 2010 ξεκίνησαν απεργία πείνας οι εργαζόμενοι στην κτηνοτροφική μονάδα Glutin.
Μπλόκα, καταλήψεις εργοστασίων, αυτοδιαχείριση
To 2009 είδε την κορύφωση των εργατικών κινητοποιήσεων στη Σερβία. Μπλοκαρίσματα εθνικών οδών και σιδηροδρόμων, καταλήψεις δημαρχείων, εισβολές σε αστυνομικά τμήματα, καταλήψεις εργοστασίων. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, όπως στα εργοστάσια Jugoremedija και Shinvoz, οι εργαζόμενοι πέρασαν σε καθεστώς αυτοδιαχείρισης.
Το Δεκέμβρη του 2009 οι απεργοί του εργοστασίου GIK Prvi Maj είχαν κλείσει τη διεθνή σιδηροδρομική γραμμή της Σερβίας κατασκηνώνοντας για δύο εβδομάδες πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές στην πόλη Lapovo, στην κεντρική Σερβία. Το Γενάρη του 2010, εργάτες από δύο ιδιωτικοποιημένες εταιρείες στη Kuršumlija έκλεισαν επί μέρες το δρόμο που συνδέει τη Niš με την Priština.
Η αλληλεγγύη στους 6 στις σημερινές συνθήκες στη Σερβία
Στο πλαίσιο που περιγράφηκε, είναι προφανής η αιτία της άγριας αντιμετώπισης των φυλακισμένων συντρόφων. Από τη μια μεριά πρέπει να περάσει το μήνυμα της αυστηρότητας, ιδιαίτερα εμπρός στην προοπτική οι ριζοσπαστικές εργατικές κινητοποιήσεις να συναντηθούν με τον πολιτικό ριζοσπαστισμό. Από την άλλη, οι διεθνείς επενδυτές παίρνουν το μήνυμα ότι η Σερβία πλέον είναι μια χώρα ασφαλής για το Κεφάλαιο, όπως είναι π.χ. η Κίνα, όπου και η απειλή ακόμα κοινωνικών εκρήξεων αντιμετωπίζεται άμεσα. Ως ελάχιστες κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους, οργανώνουμε:
Παρασκευή 12 Φλεβάρη, 8 μμ
Εκδήλωση ενημέρωσης για την υπόθεση των 6 και την κατάσταση στη Σερβία. Ακολουθεί προβολή του docudrama Καπιταλισμός Παλιάς Σχολής του Ζelimir Ζilnik. H ταινία καταγράφει το εργατικό κίνημα και τις καταλήψεις εργοστασίων στη Σερβία το 2009 και συμμετέχουν 2 από τους 6 συλληφθέντες συντρόφους, οι Tadej Kurepa και Ratibor Trivunac. H εκδήλωση θα γίνει στο Buenaventura (Διαλέττη 8 ) και θα ξεκινήσει αμέσως μετά το τέλος της πορείας για την ΥΦΑΝΕΤ.
Τετάρτη 17 Φλεβάρη, 6 μμ
Συγκέντρωση στο σερβικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη (Κομνηνών 4).
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
(Solidarity Initiative)
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1131622
